Ўйлаб кўрсам, 4 ёшимда футбол томоша қилиш учун стадионларга боришни бошлаган эканман. Мендаги миллионлар ўйинига бўлган муҳаббатни дадам уйғотган.

Ўша пайтлари отам мен ва акамни етаклаб, «Динамо» (Самарқанд)нинг уй учрашувларига олиб борарди. Баҳс бошланишидан 3-4 соат олдин арена атрофи одамларга лиқ тўларди.

Айниқса, «Нефтчи», «Насаф», «Дўстлик» ва «Пахтакор» билан кечадиган баҳсга чипта олиш чунонам қийинлашиб кетарди. Аранг дарвоза ортидаги сектордан жой олардик.

Футбол ўз жозибаси билан мухлисларни ҳар доим, ҳар жойда ўзига оҳанрабодек тортавераркан. Дадам Россияда ишлаб юрган кезлари ҳам бу сеҳрли ўйинни бевосита стадиондан кузатишни канда қилмади.

Айниқса, 2010 йили ЖАРда бўлиб ўтган жаҳон чемпионатига саралаш учрашувида Россиянинг ўз майдонида Англия­ни 2:1 ҳисобида таслим этганини телефон орқали шунақа тўлқинланиб айтганида, «Қанийди, мана шундай суперўйинларни кўриш насиб этса», деб ният қилгандим.

Буни қарангки, тақдиримга меҳнат сафари билан Россияга бориш битилган экан. Қўлим ишда-ю, хаёлим супербаҳслар қачон ўтказилишида бўлган.

Кечагидай эслайман, 2012 йили машҳур «Лужники» стадонида кечган Россия - Озарбайжон ўйинига қандай қилиб чипта сотиб олганимни. Учрашувни бевосита стадионда томоша қилиш мақсадида кетяпман-у, қўлимда чипта йўқ.

Қандай, қаердан сотиб олишни ҳам билмайман. Шундоқ метродан чиқсам, бир талаба қўлида чипта билан турган экан. Унинг ёнига бориб саломлашгандим, чиптани сотмоқчилигини билдирди. Шу тариқа Россия стадионидаги мухлислик дебютимни нишонладим.

«Анжи» - «Ливерпуль» баҳси эса ҳали-ҳануз кўз олдимдан кетмайди. Бу учрашувга чипта олишим ҳам жуда қийин кечганди. Метродан чиқиб, у ёққа-бу ёққа қарайман. Ҳеч ким «менда бор», демайди. Стадион атрофини айланиб чиқдим. Йўқ!

«Наҳотки, Одил Аҳмедовнинг ўйинини кўролмасам?!», деган хавотир янада асабийлаштираётган пайтда кимдир иккита чиптани 3 минг рубл (90 доллар)га сотишини айтди.

Сотувдаги баҳосидан 10 баробар қиммат бўлса ҳам олишга мажбур эдим. Ўзбек футболчиси иштирокидаги баҳсни ўтказиб юборишни асло хоҳламасдим. Аммо учрашув бошланишидан бир неча дақиқа ўтиб, Одил жароҳат олиб, майдонни тарк этди.

Кейинчалик, ЖЧ-2018га мезбонлик қиладиган мамлакат стадионларида «Спартак» - «Барселона», «Рубин» - «Барселона», «Рубин - «Атлетико» баҳсларини бевосита кузатдим.

Ҳа, футбол - сеҳрли, шу билан бирга аламли мағлубиятлар билан ёдда қоладиган ўйин ҳамдир. Нима учун? Биринчи таърифимга тўхталсам.

Аҳмад Убайдуллаев мураббийлигидаги ёшлар термасининг Осиё чемпионатида ЖЧ йўлланмасини қай тариқа қўлга киритишгани эҳтимолки, ёдингизда. Ҳа, қўшимча вақтда дарвозабонимизга қизил карточка кўрсатилганди.

Убайдулллаев захира кучларидан фойдаланиб бўлган. Аввалига Ислом Тўхтахўжаев Дониёр Усмоновнинг ўрнини эгаллади. Пенальтилар сериясида эса, Мурод Холмуҳаммедов қаҳрамонлик кўрсатиб, жамоамизни ҳам ярим финалга, ҳам ЖЧга олиб чиққанди.

Ёшлар ўртасидаги Осиё чемпионатини биринчи бор кўрганим учунми, ўша жамоа мен учун энг кучли туюлаверади. Аҳмад Убайдуллаев эса Ўзбекистонда тенгсиз мураббий бўлиб қолаверади.

Негаки, ўша қитъа биринчилигида ушбу мутахассис қўл остидаги жамоа финалга чиқиб, ортга кумуш медаль билан қайтганди.

Кейинчалик у шакллантирган жамоа Лондон Олимпиадаси йўлланмаси учун кураш олиб борди. Таркибдаги бир-иккита ўзгаришни ҳисобламасак, Осиё қаҳрамонлари каромат кўрсата олишмади.

Чунки мураббий бошқа эди. Шу яқин мозий билан боғлиқ бир савол юрагимни тимдалайверади: «Агарда Шерзод Каримов, Кенжа Тўраев, Фозил Мусаевларга яна Убайдуллаев устозлик қилганида, Олимпиадага боришармиди?» Албатта, йўлланма нақд қилинарди.

Миллий термамизнинг бугунги таркибида Аҳмад аканинг бир-икки нафар шогирди бор. Қолганлари бош жамоа устозининг назаридан четда қолишмоқда.

Мабодо термамиз 31 август ва 5 сетябрь кунлари ўтказиладиган баҳсларда керакли натижани қўлга кирита олмаса, бош мураббийликка Аҳмад Убайдуллаев тайинланиши керак!

Нега? Унинг ҳимоявий ва тезлик билан ҳужумга ўтиш тактикаси ёрдамида мундиалга бориш орзуси рўёбга чиқишига ишонаман. Ҳолбуки, Карлос Кейрушнинг услуби ҳам Убайдуллаевникидан унчалик фарқ қилмайди: аввало, гол ўтказмайди, сўнгра керакли натижани қўлга киритади.

Яна бир гап. Азиз Ҳайдаров, Марат Бикмаев, Сервер Жепаров ва Александр Гейнрих билан хайр-лашиш фурсати келди. Очиғини айтганда, улар аллақачон ўринларини ёшларга бўшатишлари керак эди.

Шунда ёшларимизда «Терма жамоа эшиклари барча истеъдодлилар учун очиқ» қабилидаги шиорнома гапларга ишонч ортиб, улар маҳоратларини янада оширишга бел боғлашади.

Жасур ҚОСИМОВ, Самарқанд шаҳри