2001 йили Константин Сарсания жамоасида ўйновчи ўзбекистонлик ярим ҳимоячи Илёс Зейтуллаев Москвадан «Ювентус»га йўл олди.
Ўша йилнинг ноябрь ойида Марчелло Липпи бу футболчини Италия кубоги баҳсларида икки марта майдонга туширди. У дастлаб Алессандро Дель Пьеро, кейин эса Эдгар Давидс ўрнига майдонга тушди.
«Ювентус»да ўтган уч йил мобайнида Илёс Италиянинг еттита клубида ўйнашга улгурди. Маурицио Сарри, Марко Верратти, Грациано Пелле, Моцарт ва парагвайлик Хулио Гонсалеслар билан бирга фаолият олиб борди.
Яқинда Россиянинг Sports.ru сайти ҳамюртимиз билан суҳбат уюштирди. Қуйида ана шу интервьюни ўқишингиз мумкин.
- Ҳозирда «Купелло» клубида болалар билан ишлаяпсиз. Бу ерга қандай келиб қолдингиз?
- Абруццо регионида беш йил ўйнадим, «Пескара» ва «Ланчано» каби жамоалар шарафини ҳимоя қилдим. Турмуш ўртоғимни ҳам айнан шу ерда учратганман, биргаликда Вастода яшадик.
Мураббийликнинг «B» лицензиясини олганимдан сўнг Купелло шаҳарчаси жамоасига таклиф қилишди. Шу ерда тўрт йилдан буён ишлаяпман. Отам ҳам футбол мураббийи бўлган. Шу боис, ушбу касбга меҳр қўйганман.
- «Пескара» ва «Ланчано»да клуб президентлари аёллар бўлган. Улар билан қандай ишлагансиз?
- Дебора Кальдора «Пескара»ни тўрт ёки беш ой бошқарган, холос. У футболдан анча узоқ бўлганлиги боис, лавозимидан кетганди. «Ланчано» президенти Валентина Майо эса бошқача бўлган. Клуб унинг оиласига тегишли эди.
У асосан маркетинг билан шуғулланарди. Лекин ғалабалардан сўнг кийинш хонасига киришни канда қилмасди. Баъзида бу бизга қизиқ туюларди.
Чунки футболчилар орасида унинг турмуш ўртоғи Мануэль Турки ҳам бор эди. Бироқ айнан Валентина раҳбарлигида «Ланчано» ўз тарихида илк бор «В» серия йўлланмасини қўлга киритган.
- Майо клуб бошқарувини қўлга олганидан сўнг Туркининг рафиқасига айланганми?
- Йўқ. Улар аввалроқ турмуш қуришганди. Мануэль «Падова»да ўйнарди, Валентинанинг ортидан «Ланчано»га келган. Ҳозир Турки Ланчанода футбол мактабини очган.
- Сизга мураббий бўлиб ишлаган отангизнинг қандай ёрдами теккан?
- Биринчидан, у сузиш, каратэ ёки дзюдо билан шуғулланмоқчи бўлганимда ҳеч қачон қаршилик қилмаган. Яхши футболчи ҳамма соҳаларни мукаммал эгаллаши кераклигини тушунарди.
Хорижда ҳам ёш футболчилар ҳафтасига бир ёки икки марта спортнинг бошқа турлари билан шуғулланиб туришади. Умуман олганда, отам менга катта юклама бермасди. У биринчи мураббийимдир.
Ангрен шаҳридаги БЎСМда таҳсил берган. 13 ёшимда эса Тошкент олимпия захиралари билим юртига борганман. У ерда Ўзбекистоннинг барча нуқталаридан келган болалар йиғилишганди.
Кейин Москванинг «Академика» жамоасига ўтдим. Ўшанда Константин Сарсания МДҲнинг турли ўлкаларидан ташриф буюрган иқтидорли болаларни жамлаганди.
- Тошкентдан кейин Москвада ўзингизни қандай ҳис қилгансиз?
- Аввалига ёлғизликдан қийналдим. Уйга ярим йилда бир марта борардим, холос. Лекин Сарсания ва мураббийимиз Лапков бизга қулай шароитларни яратиб беришганди.
Шу тариқа муаммолар иккинчи даражали бўлиб қолганди. Боз устига, хорижга чиқиб, турли мусобақаларда қатнашардик. Мисол учун, Франциядаги турнирда «Бавария», «Марсель», «Нант», «Интер» каби жамоаларга қарши баҳс олиб борганмиз
. Ўша мусобақаларнинг бирида ғалаба қозонган бўлсак, яна бирида иккинчи ўринни эгаллаганмиз.
- «Ювентус»га қандай бориб қолгансиз?
- Ғалати бўлган. «Бордо» билан шартнома имзолашга яқин тургандим. Лекин «Академика» раҳбарияти Виктор Будянский, Сергей Коваленко ва мени «Ювентус»га кўрикка жўнатди.
Ўшанда ёшлар жамоасини Жан Пьеро Гасперини бошқарарди. Ушбу мутахассис айни пайт «Аталанта»да муваффақиятли иш олиб бормоқда. Бизни аэропортда кутиб олишди ва Луижи Феррарис кўчасидаги клуб офисига олиб боришди.
Келишувга эришдик ва кейинги куни стадионда форма беришди. Бир ой давомида кўрикда бўлдик. 2001 йилнинг ёзида эса шартнома имзолаб, Туринда қолдик.
- Қаерда истиқомат қилгансизлар?
- Меҳмонхонада, ҳар биримизга алоҳида хона ажратиб беришганди, пулини «Ювентус» тўларди. Машғулотларга пиёда борардик, у пайтлари база унчалик шинам эмасди.
Айни пайт Виновода ажойиб машғулотлар базасини қуришган. Аммо ўшанда Зидан ва Дель Пьероларни ҳар кун кўрардим. Муаммолар ҳақида ўйламасдим, шунчаки, «Ювентус»да қолишни истардим.
- Москвадан борган уч йигитни «Юве» ёшлари қандай кутиб олишган?
- Аввалига бизга аҳмоқлардек қарашарди. Зидан ёки Пессотто каби футболчилар билан суратга тушсак, мазах қилишарди. Улар бизни юлдуз ўйинчиларни умуман кўрмаган ёввойиларга ўхшатишарди. Лекин бу оддий ҳолат.
Маҳаллий ёшлар чемпионларни ҳар кун кўравериб ўрганиб кетишган. Биз эса улар билан фақат плакатлар орқали учрашардик. Лекин тез орада иноқлашиб кетдик. Гасперинида болалар билан ишлаш тажрибаси катта эди.
У тез орада турли урф-одатга эга бўлган болаларни бир жамоага айлантира олганди. 2003 йили Виареджодаги турнирда зафар қучдик.
Ўшанда таркибимизда франциялик Абдулай Конко, уругвайлик Рубен Оливера, швейцариялик Давиде Кьюменто, италиялик Кассани, Гастальделло, Миранте каби футболчилар бор эди.
Шунингдек, кейинчалик учинчи дивизионда ҳам ўйнай олмаган йигитлар бўлган. Умуман олганда, бу одатий ҳол. Яқинда мураббийлик курсларида бир нарсани ўқиб қолдим.
«А» серияда ўйнайдиган футболчиларнинг 85 фоизи кичик клубларда тарбия олишаркан. «Юве», «Милан» ва «Интер» каби жамоаларда эса юқори савияга чиқиш қийин экан.
- Гасперини билан «Ювентус»дан ташқари, «Кротоне» ва «Женоа»да ҳам бирга ишлагансиз. У қандай мураббий?
- 2000 йиллар бошларида Гасперини Италия футболидан ўн йилга илгарилаб кетганди. У голланд, испан ва итальян футболини бирлаштиришга муваффақ бўлганди.
«Уруш санъати» китобини жуда яхши кўради. Шу боис ҳам «Агар мағлуб бўлишни истамасанг, ҳимояланишни ўрган. Ғалаба қозонмоқчимисан, ҳужум қилишни бил!» каби ибораларни кўп ишлатарди.
- «Юве»нинг асосий таркибида илк бора қачон машғулот ўтказгансиз?
- Анчелотти даврида. Ўшанда итальян тилини билмасдим. Аммо орадан ҳеч қанча ўтмай Карлонинг ўрнини Марчелло Липпи эгаллади.
- «Ювентус» юлдузлари сизга қандай муносабатда бўлишган?
- Кузда Будянский билан машғулотга кетаётгандик. Кучли ёмғир ёғаётган, ҳаво совуқ, кўчалар лой эди. Олдимизга бир машина тўхтади ва ойнаги очилди.
Қарасак, Паоло Монтеро. У «Тезроқ ўтиринглар», деди. Биз эса қимматбаҳо автомобилнинг ўриндиқларини кир қилиб қўйишдан чўчиб, «Қўяверинг, ўзимиз кетаверамиз», дедик.
У эса «Йигитлар, ёмғир ёғяпти, машинага ўтиринглар», деб бизни олиб кетди. «Юве» билан бир қатор совринларни қўлга киритган ҳақиқий чемпион Тошкент ва Белгород вилоятидан келган йигитларга шу гапларни айтганди. Мен ўша воқеани бир умр эсдан чиқармайман.
- Сизни яна ким ҳайрон қолдирган?
- Будянский билан асосий таркиб машғулотларига қўшилганимизда, Дель Пьеро бизни ўзи билан бирга олиб юриб, «Ювентус» фалсафасини тушунтирарди. У менга «Ўйинни ўзингга олишдан чўчима. Хотиржам бўл. Хато қилиш - бу одатий ҳол.
Хатолар ўсишингда ёрдам беради», деганди. «Сампдория»га қарши кубок ўйинида майдонга тушганимда, айнан Дель Пьеронинг ўрнини эгаллаганман. Захира ўриндиғида асосий таркибнинг тажрибали футболчилари ўтиришарди.
Липпи мени чақирганида, майдонга туширишига ишонмагандим. Гарчи бир дақиқа ҳаракат қилган бўлсамда, ичимдан нималар ўтганини сўз билан тушунтириб бера олмайман.
- «Сампдория»га қарши ўйиндан сўнг Липпи сизга нималар деганди?
- «Делле Альпи» стадионида кечган жавоб учрашувида у мени 25 дақиқага туширди. Ўшанда Эдгар Давидснинг ўрнини эгалагандим. Кейинчалик хатоларимни яхшилаб тушунтириб қўйганди.
- Антонио Конте сизни нимаси билан ажаблантирган?
- Ёши 30дан ошганига қарамай, машғулотларни ҳаммадан кўп ўтказарди. Бир соат олдин келиб, барчадан кейин кетарди. Кўп вақтини ўзининг жисмоний ҳолатини ушлаб туришга сарфларди. Унинг 35 ёшгача футбол ўйнагани бежиз эмас, албатта.
- «Юве»га Буффон билан деярли бир хил вақтда боргансиз. Унинг нимаси сизни ҳайрон қолдирган?
- Машғулотлардан сўнг Буффон бир соат давомида Трезеге ва Дель Пьероларнинг зарбасини қайтарганди.
- Бир неча йил олдин ўзингиз тузган орзулар жамоасига Каморанези ва Пессоттони қўшгандингиз. Нима учун айнан улар?
- Каморанези «Верона»дан ўтганида, «Юве» мухлисларига унчалик ёқмаган. Чунки у «А» серияни тарк этган жамоадан ташриф буюрганди. Лекин Мауро бунга эътибор бермай, машқ қилишда давом этаверган.
Машғулотларда худди ЕЧЛ ўйинларидагидек шуғулланарди. Шунингдек, Мауродан ташқари, Павел Недведнинг ҳаракатлари ҳам ҳайрон қолдирган. Уни «Лацио»дан катта пуллар эвазига сотиб олишганди.
Лекин Недведнинг мослашиш жараёни чўзилиб кетгани боис, у ҳам танқидлар остида қолган. Бироқ мураббий Павелни майдонга туширишни канда қилмаган. Натижада 10-15 турдан сўнг унинг ўзига бўлган ишончи ортган.
- Жанлука Пессотто сизга қандай таъсир ўтказган?
- Ундан оддийлик ва камтарликни ўрганганман. Жароҳатдан сўнг ёшлар жамоасида бир нечта ўйин ўтказган. Агар унинг Пессотто эканлигини ўз кўзларим билан кўрмаганимда, ишонмаган бўлардим.
- Лучано Моджини илк бор қачон кўргансиз?
- Уни аввалига узоқдан кўрардим. Орадан икки-уч йил ўтгач, Будянский икковимизни Россияга таклиф қилишганида, Моджи яхши маслаҳат берганди. «Ювентус»да қолинглар. Ўсишингизга ёрдам берамиз», деганди.
Ўшанда унинг тавсиясини қабул қилиб, Туринда қолишим керак эди. Лекин Моджининг айтганларини қилмай, катта хатога йўл қўйганман. Ҳозир шундай имконият берилганида, бошқача йўл тутардим.
- Хато нимадан иборат эди?
- Ўшанда жаҳоннинг энг яхши клубларидан бирида ўйнардим, ўқишда давом этишим керак эди. Аммо агентлар ва бошқа маслаҳатчилар гапига кириб, Россияга кетмоқчи бўлганман.
- Айнан қаерга?
- Будянский билан «Локомотив», «Спартак» ва «Динамо» (Киев)га борганмиз. Лекин ўшанда «Ювентус»га тегишли бўлганимиз учун ҳеч ким сотиб олишни истамаган. Хато шундан иборатки, «Кекса синьора»га қарашли футболчилар кўрикларда қатнаша олишмасди.
- «Ювентус» раҳбариятига Россияга борганингиз ёқмаганми?
- Албатта. Натижада Будянский икковимизни «Реджина»га бериб юборишди.
- У ерда Вальтер Маццаррига тўқнаш келгансиз...
- У ажойиб мотиватор, футболчиларни курашга жуда яхши тайёрлай олади. Маццарри 2006|2007 йиллар мавсумида ўзини кўрсата олган. Минус 15 очко билан старт олган жамоа якунда «А» сериядаги ўрнини сақлаб қолганди.
Реджо-ди-Калабрия Италия жанубида жойлашган. У ердаги ҳаёт тарзи шимолий Туриндагидан фарқ қилади. Шунингдек, «Реджина»даги муҳит ҳам бошқача эди.
Мисол учун, клуб раҳбари Лилло Фотининг олдига кириб, истаган пайтингизда мулоқот қилишингиз мумкин бўлган. Унинг ўзи ҳам кийиниш хонасига тез-тез ташриф буюриб турарди.
«Реджина»га борганимда, Шинсуке Накамура жамоа юлдузи ҳисобланарди. У япониялик журналистлар, мухлислар ва ҳомийларни жалб қиларди.
- «Реджина»даги дастлабки учрашувингизни Туринда «Ювентус»га қарши ўтказгансиз.
- Ҳа, иккинчи бўлимда Марко Боррьеллонинг ўрнига майдонга тушганман. У «Милан»дан ташриф буюрганди ва бўлажак юлдуз ҳисобланарди. Шунингдек, бироз худбинроқ эди. У ҳамиша диққат марказида бўлишни хоҳларди.
Бир сафар машғулот пайтида ёқалашиб кетганмиз. Кейин Маццарри машқни тўхтатиб, қайтиб бундай қилмаслигимизни уқтирганди. Кейинчалик Боррьелло билан муносабатларимиз яхши бўлиб кетди, йиғинларда битта хонада яшардик.
- «Реджина» сардори Моцарт «Спартак»ка ўтишдан олдин сиз билан маслаҳатлашганми?
- Москва ҳақида сўраган. Кейинчалик «Спартак»ка йўл олган. Моцарт учун итальянча тактик схемалар қизиқ эмасди. У эркин ўйнашни яхши кўрарди.
- Нима учун «Ювентус»дан айнан «Реджина»га ўтгансиз?
- Шундай бўлишини «Юве» ва «Реджина» раҳбарлари ҳамда агентим хоҳлаган.
- Константин Сарсаниями?
- Йўқ. Ўшанда Марко Трабукки билан ишлардим, саккиз йил ҳамкорлик қилгандик. 2009 йили «Пескара»дан кетганимдан сўнг йўлларимиз айро тушди. Гарчи ҳамкорликни тўхтатган бўлсакда, муносабатларимиз аъло.
- Нима учун «Реджина»да бир йил ўйнагансиз холос?
- Жароҳат олиб, бир неча ой майдонга тушолмаганман. Жан Пьеро Гасперини эса Реджо-ди-Калабриядан узоқ бўлмаган Кротонега чақириб олган.
«Кротоне»да формамни тикладим ва Италия чемпионатидаги илк голимни урдим. Чап қанот ҳужумида ўйнардим. Марказда ҳаракатланган Грациано Пелле кейинчалик Италия терма жамоасига чақирилганди.
- Гасперини сизни «Женоа»га ҳам таклиф қилган. Лекин у ердан ярим йилдаёқ кетгансиз. Нима бўлганди?
- «Женоа»даги биринчи машғулотимдаёқ жиддий жароҳат олганман. Натижада икки ойни ўтказиб юбордим. Сафга қайтганимда эса жамоа биринчи ўринда эди, таркибдагилар бир-бирига мослашиб бўлганди.
Шу боис ҳам асосан захирадан майдонга тушардим. Қишда эса Марко Ди Вайони харид қилишди. Охир-оқибат «Женоа»да қолишимга ҳожат йўқ, деб ҳисобладим.
- «Виченце»да ўтказган олти ой ичида сизни ҳайрон қолдирган нарса нима?
- Парагвайлик ҳужумчи Хулио Гонсалес ҳаммамизга ўрнак бўлган. У «Виченце» тўпурари эди. Шу боис ҳам «Рома»дан таклиф олган. Лекин бу футболчи жиддий автоҳалокатга учради.
Жароҳатларини тиклаганидан сўнг шифокорлар рухсати билан машғулотларда қатнаша бошлади. Ваҳоланки, бир қўлидан айрилганди.
Афсуски, «Виченце»да ҳам кўп ўйнамадим. Бош мураббий Грегуччи менинг чизиғимда кўпроқ Симоне Падоинга ишонч билдирарди. Кейинчалик у «Юве» сафига қўшилганди.
- Кейинги мавсум учинчи лига вакили ҳисобланган «Верона» сафида тўп сурдингиз.
- Ҳа. Мухлислар жамоанинг ўйинларидан норози бўлишгани учун бизни полиция ҳимоя қиларди. Жадвалнинг сўнгги поғонасида борардик. Декабрда клубни қабул қилиб олган Маурицио Сарри ҳам вазиятни ўнглай олмагач, икки ойдан сўнг уни лавозимидан четлатишган.
- Нима учун «Верона»да Саррининг иши юришмаган?
- Умуман олганда, Маурицио тактика борасида Италияда энг яхшилардан бири. Аммо ғалати характери бор эди. Мисол учун, «Оқ бутса кийганлар ўйнамайди. Майдонга фақат қора бутсалилар тушади», дерди.
Мураббийлик курсларида Саррининг футболчиларга бўлган муносабати ўзгарганини айтишди. Бу ҳолат 2012 йили «Эмполи»ни бошқарганида кузатилган. Натижада муваффақиятли мураббийлардан бирига айланди.
- «Пескара»да Марко Верратти билан учрашгансиз. 2008 йили у қандай эди?
- Биринчи жамоага ўтганида атиги 15 ёшга тўлганди. Биринчи йиғиндаёқ тўп билан яхши муомала қила олишини исботлаган. «Пескара» мен учун ҳам омадли келди. Жароҳатлар кузатилмади, кўп ўйнадим ва 8та гол урдим.
- Бир неча йил аввал сизнинг ёшингиз аслида каттароқ ва 1984 йилдан аввал туғилганингиз ҳақида миш-мишлар тарқалганди...
- Ҳа, ҳаётимда қўпол хатоларга йўл қўйганман, туғилган йилимни ўзгартиришган, аммо у вақтда бу нарсани англамаган эканман. Вояга етмагандим, 7-8 яшар эдим.
Ҳақиқатни айтар эканман, ёш футболчилар буни такрорламасликларини истардим. Ёш ўзгартириш - бутун МДҲ футболи учун катта минус. Бу нотўғри нарса - чунки бутун умр ўзингдан кичиклар билан ўйнайсан, ўсмайсан.
Ўсмирлар мусобақасида ғолиб чиқишинг мумкин, аммо яхши футболчи бўлиб етишмайсан. Алдов билан узоқ муддатли зафарларга эришолмайсан.
- Ёшингиз неча йилга ўзгартирилган?
- Икки йилга. Буни тан олишдан қўрқмайман. Кимдир «Ақлдан оздингми, нега буни айтдинг?» дейиши мумкин. Аммо мен ўз мисолимда футболимизга яхши таъсир ўтказмоқчиман. Атрофдагиларнинг мен ҳақимда нималар дейиши қизиқмас.
Ўғлим улғайса, отасининг обрўси булғанмасин. Ҳар бир инсонда айтар гап бўлади. Аммо қўрқув туфайли гапирмайди, чунки уни қамашлари ёки устидан кулишлари мумкин.
Кўпчилик «Дунёда салбий иллатлар кўпаймоқда» қабилида фикр юритади, аммо ҳеч ким бунга қарши курашмайди. Ҳар бир инсонда ички ўзгаришлар бўлиши керак. Шунда атрофимиздаги дунё ҳам ўзгаради.
ЖАЪФАРАЛИ тайёрлади
Манба: www.interfutbol.uz
Киритилган сана: 17.12.2017 17:00
Киритилган сана: 23.11.2017 06:27
Киритилган сана: 29.10.2017 17:51
Киритилган сана: 20.12.2017 09:09
Киритилган сана: 26.11.2017 06:28
Киритилган сана: 29.12.2017 00:29
Киритилган сана: 16.05.2017 14:23
Киритилган сана: 23.07.2017 22:07
Киритилган сана: 24.11.2017 00:17
Киритилган сана: 21.09.2017 12:35
Киритилган сана: 16.01.2018 04:31
Киритилган сана: 07.01.2017 14:02
Киритилган сана: 05.11.2017 13:21
Киритилган сана: 09.10.2017 00:15
Киритилган сана: 08.05.2017 04:20