Айни пайт Украина терма жамоасини бошқараётган Андрей Шевченко DAZN нашрига интервью берди. Суҳбат чоғида у «Милан»даги фаолиятини ёдга олди.

Фаолиятининг бошланиши ҳақида:

- «Динамо»даги устозим Валерий Лобановский футболнинг буюк олими бўлган. Бутун тарихим у билан боғланган: менга кўп нарса ўргатди, ҳаётимни ўзгартирди. Йиғинларда ўта қаттиққўл эди. Бир кунда учтадан машғулот ўтказардик. Эрталаб соат 6да туриш, 7да машғулот. Нонуштадан кейин иккинчи машғулот. Душ, тезда тушлик ва учинчи машқ. Каладзе бундай ритмга ўрганишга жуда қийналган. Икки йилдан сўнг мослашиб кетган.

«Милан»га ўтиши ҳақида:

- Жуда хурсанд бўлганман. Бу ўзгача воқеа эди. 7-рақамни олишим билан боғлиқ қизиқ ҳолат бор. Ибраим Ба агар истасам, рақамини беришини айтди. Унга бунинг учун миннатдорчилик билдирдим. Бир-икки кундан сўнг дўстим қўнғироқ қилиб, «Биласанми иврит тилида «етти» «шева» дегани», деди. Бунга ишона олмасдим. У менга ушбу рақам омад олиб келишини айтди. Худди у айтгандек бўлди.

Мухлислар билан муносабати ҳақида:

- «Россонери» тиффозиси билан ўзига хос муносабатим бўлган. Улар ҳамиша қалбимда. «Милан»да ўйнаган пайтларимдаги эҳтиросларни сўз билан таърифлаб бўлмайди. Эсимда, жамоадаги иккинчи мавсумимда ҳар бир уй учрашувида Украина байроқларини кўтаришарди. Мухлислар ҳамиша куйлашарди.

Энг чиройли ғалаба ҳақида:

- Шубҳасиз, Манчестерда бўлиб ўтган «Ювентус»га қарши Чемпионлар Лигаси финалини ҳамон ёрқин хотиралар билан эслайман. Ўшанда «Юве» жуда кучли эди. Бу фаолиятимдаги биринчи финал бўлган. Бош­қача айтганда, мен учун энг муҳим учрашув.

Кака ва Мальдини ҳақида:

- Менимча, Кака «Милан» тарихидаги энг идеал футболчи. У жамоа ўйинига ажойиб тарзда киришиб кетган. Биринчи машғулотдан кейиноқ унинг ўзгача эканлигини ҳис қилганман. Кака «Милан»ни ўзгартирган. Мальдини - бу «Милан» тарихи. Буюк сардор, яхши дўст ва ажойиб футболчи.

Берлускони ҳақида:

- Берлускони «Милан»га 25 йил муваффақият олиб келган буюк президент. Жамоа яна шундай кучли бўладими ёки йўқми, буни билмайман. Берлускони давридаги «Милан» жаҳоннинг энг яхши жамоаси эди.

Анчелотти ҳақида:

- Мураббий ва дўст. У бизга омад олиб келган, биз унга. Жамоадаги ҳурмат ўта юқори эди. Бу ҳақиқий дўстликдир. Ундан коллектив билан ишлаш, футболчилар билан муносабатларни тўғри йўлга қўйишни ўргандим.

Манчестердаги пенальти ҳақида:

- Ҳеч қачон ўша сонияларни унутмайман. Ҳаётингизнинг бу онлари ҳамиша кўз ўнгингиздан ўтиб туради. Болалигингиз, орзуларингизни эслайсиз. Улар ушалишини ҳис қиласиз. «Қандай ўйлаган бўлсам, шундай тепаман», дегандим ўшандай ўзимга-ўзим. Ҳакамга, тўпга ва Буффонга қарадим. Ҳуштакни эшитганимдан ке­йин ўйлаганимдек зарба бердим.

«Ювентус»га 40 метрдан урилган гол ҳақида:

- Ўша ўйин ажойиб ўтганди. Бундай голлар ҳар доим ҳам бўлавермайди. Олдин ҳам, кейин ҳам синаб кўрганман. Ўшанда дарвозани иш­ғол қилиш мақсадида зарба йўллаганман.

Ж.Бобохонов тайёрлади.