«Челси»нинг собиқ ҳимоя­чиси Жозе Босингва FourFourTwo нашрига берган интервьюсида Англиядаги фаолиятини ёдга олди. У яна «Барселона»га қарши кечган ЧЛ ярим финалидан кейин нималар содир бўлганию, Жозе Моу­риньо «Порту» автобусининг иккинчи қаватида пиво ичгани ҳақида ҳам гапириб берди.

- 2008 йили «Порту»дан «Челси»га йўл олгансиз. Кўчиб ўтиш қандай рўй берганди?

- Ҳаммаси шу қадар тез ривожланганки, ҳаттоки, кўз юмиб-очишга ҳам улгурмагандим. Ўшанда таниқли агент Жорже Мендеш билан ҳамкорлик қилардим ва аслида Англиянинг бошқа клуби сафига қўшилишни кўзлагандим. Агентим кутилмаганда, «Челси»нинг менга қизиқаётгани ва клуб вакили биз билан учрашиш учун Португа келишни режалаштираётганини айтди. Натижада ҳаммаси бирдан ўзгарди: эртаси куниёқ дастлабки шартнома остига имзо чекдим ва тиббий кўрикдан ўтиш учун Лондонга йўл олдим. Қисқаси, барчаси тахминан 48 соат ичида ҳал бўлди-қолди. Музокара жараёнидан жуда мамнун бўлдим, чунки «Порту»да бирга ўйнаган футболчилар билан яна клубдошга айланаётгандим. Айнан шу жиҳат «Челси» ўйинига мослашиш жараёнини сезиларли даражада осонлаштирди.

- Умуман, Португалиядан нега кетишга қарор қилгандингиз?

- Мен учун «Порту»даги вақт якунига етганини ҳис қилдим. Бу клубда 5 йил ўйнадим, айниқса, охирги 3 мавсум жуда зўр ўтди, кўплаб совринларни қўлга киритдим. Ўша вақт янги мотивацияга муҳтож эдим ва АПЛ мен излаган нарсани тўлиқ берди. Хуллас, Англия чемпионати  фаолиятимни давом эттириш учун энг мақбул жой эди.

- «Стэмфорд Бриж»даги муҳитни қандай эслайсиз?

- Шубҳасиз, бутунлай бошқача манзара... Айрим футболчилар билан «Порту» кийиниш хонасида кўп вақтни бирга ўтказгандик, аммо «Челси»да ҳаммаси ўзгача эди. Дейлик, Кобхэмдаги машғулотлар базаси жуда катта, шунинг учунми, йигитлар у ерга кирганлари ҳамоно ўз юмушларини бажаришга тушадилар: кимдир физиотерапевт олдига боради, бошқаси тренажёр залига... Нонушта ёки тушликда эса жамоа бир жойда тўпланарди. Энг асосийси, ҳаммамиз ўзаро яхши муносабатда бўлардик, дўст эдик. Фақат нисбатан кам чақчақлашардик. Хусусан, мен асосан португалияликлар - Паулу Феррейра, Рикарду Карвалью ва Деку, шунингдек, французлар билан мулоқотга киришардим. Жамоада мени ҳаммадан кўпроқ ҳайратга солган футболчи эса  - Николя Анелька.

- Хўш, у нимаси билан ҳайратлантирарди?

- Анелька ҳақида ваҳшиёна ҳикоялар эшитган бўлишингиз мумкин, лекин у билан танишувда ОАВда тарқалган тасвирларнинг мутлақо тескарисини кўрдим. Ҳа, Николя жуда камгап, шунга қарамай, уни яхши инсон сифатида эслаб қолганман. Дейлик, Лондонда биринчи кундан менга катта ёрдам берганди. Николя билан илк учрашувимиз ҳамон эсимда. Ўша куни эрта тонгда мавсумолди йиғини учун тўпландик ва меҳмонхонага жойлашдик. Муассасага кирганимда, Анелька рўйхатдан ўтиш учун навбатда турган эди. Шунда ўзимни таништирдим, у эса мени яхши билишини айтди. Хуллас, бир сонияда танишиб олдик. Анелька шу қадар камтарки, унга бошқача сифат беришса, жаҳлим чиқади. Бинобарин, Николя ҳаракатида бирор исёнкорлик ёки шунга ўхшаш салбий нарсани кўрган эмасман.

- «Челси» 2009 йили ЧЛ ярим финалида «Барселона»га ют­қазди ва ўйиндан кейин бош ҳакам Эвребени танқид қилганингиз учун дисквалификацияга учрадингиз. Ўша воқеалардан афсусланасизми?

- Йўқ, заррача. Барчасини яна такрорлашим мумкин, чунки ўша учрашувда катта адолатсизлик қурбонига айланганмиз - бу ҳақиқат. Очиғи, Эвребени ким танлаганини билмайман, лекин Норвегияда атиги 7 ёки 8та ўйинда ишлаган ҳакамни ЧЛ ярим финалидек жиддий баҳсга тайинлаш мумкин эмасди! Эвребе ўша оқшом «Барса» дарвозаси томон 3-4та пенальти белгилаши лозим эди. Умуман, бутун фаолиятимда ҳеч қачон бунчалик ноҳақликни кўрмаганман - ҳақиқий адолатсизлик.

- 3 йилдан сўнг «Челси» билан ЧЛ кубогини ютдингиз. Дидье Дрогба зафарли юришда ўта муҳим роль ўйнаганингизни таъкидлаганди.

- Менимча, бу гапи «Барселона»га қарши кечган ярим финал учрашувига боғлиқ. Ўша ўйиннинг  12-дақиқасида Гари Кэйхилл жароҳатланди, биринчи бўлим охирида эса Жон Терри майдондан четлатилди. Ўша «Барса»га тўлиқ таркиб билан қаршилик кўрсатиш ҳам қийин эди, энди 10 киши бўлиб қолгач, қандай ҳолатга тушганимизни тасаввур қилиб олаверинг. Захирамизда марказий ҳимоячи йўқ эди ва Роберто ди Маттео жароҳатланган Кэйхилл ўрнига баланд бўйли Жон Оби Микелни туширишни ўйлади. Шунда мураббий олдига бориб, бундай қилмаслигини сўрадим. Нега? Ҳа, Микель кучли ва агрессив йигит эди, лекин унча чаққон эмасди ва Мессига талаб даражасида қаршилик кўрсатолмасди. Қисқаси, мураббийга ҳимоя марказида Иванович билан ўйнашим мумкинлиги, Рамирес эса ўнг қанотга ўтишини айтдим. Муҳими, у фикримни инобатга олди ва ҳаммаси яхши ўтди. Яъни 2:2 ҳисобини қайд этдик, бу натижа финалга йўл очди.

- «Бавария»га қарши финалдан аввало, нималарни эслайсиз?

- Ҳаммаси бизга қарши эди. Ўша мавсумдаги энг яхши футболчимиз Рамирес дисквалификацияга учради, Рауль Мейрелеш, Терри ва Иванович ҳам майдонга туша олишмади. Улар ўрнини жароҳатдан энди тикланган Давид Луиз ва Кэйхилл эгаллашди. Шундай ҳолатда «Бавария»га қарши туриш, яна Мюнхенда... Немислар ҳамиша мезбонлик факторидан унумли фойдаланишган. Муҳими, майдонда ўз вазифамизни юқори савияда бажардик ва Лондонга кубок билан қайтдик.

- Шундан кейин негадир «КПР» сафига қўшилдингиз...

- Муайян вазият ҳал бўлишини кутиш жараёнида турли клублар таклифларини рад этдим. Охир-оқибат, мен кутган ҳолат содир бўлмади ва вақт жуда оз қолганди. «КПР»дан қўнғироқ қилишганида, эркин агент мақомини олишга улгургандим. Тўғриси, «Челси»дан кетишни хоҳламагандим, аммо Жорже Мендеш «КПР» вакиллари билан гаплашиб кўришни тавсия этди. Қолаверса, инглиз футболи ва Лондонга кўникиб қолгандим. Шунинг учун шаҳарнинг бошқа жамоаси чорловини қабул қилдим.

- «Порту» ЧЛда ғолиб чиққан пайт Жозе Моуриньо қандай эди?

- Мен билган Жозе ва ОАВда кўрсатилганидан Жозе ўртасида катта фарқ бор. У 2004 йили анча ёш эди, футболчиларни ўзига яқин оларди. Яъни ҳар доим ҳазиллашиб, зўр муҳит яратарди. Ажойиб мураббий, «Беназир» таърифига чиндан ҳам, муносиб. «Порту» билан икки қаватли автобусда мамлакат бўйлаб саёҳатга чиққанимизда, мураббийларнинг юқорига чиқишларига рухсат берилмаганди - бунинг учун жамоа сардори Жорже Коштадан изн сўраш керак эди. Ўйинлардан қайтаётиб, иккинчи қаватда қарта ўйнардик. Жозе эса автобуснинг юқори қаватида футболчилар билан кўнгилхушлик қилиш, пиво ичиш йўлини топган биринчи мураббийдир.

- ЧЛнинг икки карра ғолибисиз. Ҳар икки ғалаба сиз учун бирдек аҳамиятли бўлса керак.

- Аслида ҳар бирининг ўзига хос томонлари бор. «Порту» билан ЧЛ шоҳсупасига кўтарилганимизда, атиги 21 ёшли йигитча эдим. Қолаверса, «Порту» - қадрдон клубим, ҳамиша айнан унга мухлислик қилганман. Шундай экан, биринчи ғалаба осмонга тегинишдек бўлганди. «Челси»даги зафар ҳам -  алоҳида воқеа. Ахир лондонликлар ЧЛда илк марта ғолиб чиқишганди. Қисқаси, «кўклар» сафида ЧЛда ғалаба қозонган биринчи ўнг қанот ҳимоячиси сифатида тарихда қолдим. Яна «Бавария»ни Мюнхенда енгиш - ақлга сиғмайдиган воқеа. Икки зафарнинг яна бир фарқли томони - «Порту»да «Челси»даги каби ғалаба нашидасидан тўлиқ баҳра ололмагандим, чунки муваффақиятнинг эртаси куниёқ Португалия U-21 термаси лагерига боришимга тўғри келганди.

- Фаолиятингизда турк саҳнаси ҳам бор...

- «Трабзонспор»га ўтганимда, Туркия чемпионати ҳақида ҳеч нарса билмасдим. Фақат 3та катта клубни эшитгандим - «Галатасарой», «Фенербахче» ва «Бешиктош». Умуман, турк лигаси мен учун катта «сюрприз» бўлди: сифат бор, жамоалар рақобатбардош, мухлислик эса фантастиканинг ўзи... Асосийси, «КПР»даги омадсизликдан кейин ўйиндан яна завқлана бошладим. Қисқаси, ёқимли ва ўзига хос тажриба, буни ҳеч қачон унутмайман.

- Келажак режаларингиз қандай?

- Кун келиб, футболга қайтаман, албатта. Ахир ҳаммасига шу спорт ортидан эришдим, футбол 20 йил давомида ҳаётимнинг бир қисми бўлиб келди. Бошқа ишни қандай уддалашимни ҳам билмайман. Бироқ қайтишга шошилмаганим маъқул. Чунки ҳозир эркинман ва бундан яна озгина роҳатланмоқчиман.

МУҲАММАДХОН тайёрлади