Яқинда Германия терма жамоасининг собиқ аъзоси, 2014 йилги жаҳон чемпиони Бенедикт Хеведес Москванинг «Локомотив» клуби билан шартнома имзолади. Шундан сўнг Sport24 нашри германиялик футболчи билан суҳбат уюштирди.

— Сизни «Локомотив» таклиф қилган кун ва жойни эслайсизми?

— Ўзим туғилиб-ўсган Хальтерн-ар-Зе шаҳрида эдим. У Гельзенкирхен ва Мюнстер ўртасида жойлашган. Россияда бу шаҳарни эшитмаган бўлсалар керак. Чунки у жуда кичкина. У ерга Эрик Штоффельсхаус («Локомотив» спорт директори) борганди.

У билан кўл бўйидаги ресторанга кирдик. Эрик «Локомотив» ва Москва ҳақида кўп гапириб берди. Россия ва Европадан бошқа таклифлар ҳам бўлганди. Лекин ҳаммасини ўрганиб чиқиб, «Локомотив» вариантини танладим.

— Ўтган йили ёзда «Ювентус»га ўтишингиздан олдин «Спартак» ҳам ўзига чорлаганди.

— Ҳақиқатан ҳам, «Спартак»дан таклиф олгандим. Лекин ўшанда «Ювентус»га ўтиб, жаҳоннинг энг яхши футболчилари билан бирга ўйнаш имкониятига эга бўлгандим.

Шу боис ҳам Италиядан тушган таклифга кўнишга қарор қилгандим. Энди эса Россияда ўйнаш имкониятга эга бўлганимдан хурсандман.

— Москвада нимага мослашиш қийин кечмоқда?

— Тирбандликлар (пробка) ва трафик — бу ҳақиқий даҳшат! Баъзида метрога тушишга тўғри келмоқда. Бугун эса сизлар билан интервьюга улгуриш учун автобусда келдим.

Ҳозирча Москвани тўлалигича томоша қилишга улгурмадим. Лекин «Қизил майдон»га бордим. У ер жуда чиройли. Россия ва Германияни таққослаб бўлмаслигини тушуниб етдим.

— Кўчаларда танишяптими?

— Ҳа. Лекин Германия ёки Италиядаги каби эмас. Москвада ўзимни анча эркин ҳис қиляпман.

— Юрий Сёмин билан гаплашдингизми?

— Ҳа. Ҳозирча у ҳақда кўп фикр билдира олмайман. Лекин биринчи таассуротларим анча яхши. Машғулотларда таржимон билан қатнашяпман.

— «Локомотив»га ўтишдан олдин Фарфан билан маслаҳатлашмадингизми? Ҳар ҳолда, «Шальке»да бирга ўйнагансизлар. У сизни кўрганида қандай ҳолатга тушди?

— Биз базада кўришдик. «Спартак»ка қарши учрашувдан сўнг стадиондан чиқсам, Жефф кўчада дастхат бераётган экан. Ўзимни фанатлардек тутиб, телефонимни олиб бордимда, бирга суратга тушишни сўрадим. Мен эканлигимни билиб қолиб, қучоқлаб олди. У мени кўрганидан хурсанд бўлиб кетди.

— «Шальке»да фанатлар трибунасига ҳам борган экансиз.

— Мен нафақат жамоа футболчси, балки мухлиси ҳам бўлганман. Ўйинни трибунадан кўришни орзу қилардим. Чунки фан-секторга шунчаки бориб футбол томоша қилиш имкониятим бўлмаган. Мухлислар таниб қолишарди.

Бир сафар жароҳат олгандим. Капюшон кийиб, оломон билан стадионга кириб кетдим. Ўйин пайтида мухлислар билан бирга қўшиқ айтдим. Албатта, кейинчалик таниб қолишди. Лекин жуда қизиқарли бўлганди. Тўғриси, таассуротлар бошқача бўлганди.

— Сиз одатда стадионлари тўла бўлган Бундеслигадан ташриф буюрдингиз. Россияда ҳар доим ҳам бундай бўлмайди. Шунга тайёрмисиз?

— Албатта, Россияда стадионлар ҳамиша ҳам тўлавермаслигини эшитдим. Лекин баъзида бу унчалик муҳим эмас. Агар фанатлар қийқириб ўтиришса, билинмайди.

— «Шальке»да 16 йил ичида 20 нафар мураббий алмашди. Улар орасида энг ақлдан озгани Феликс Магатми?

— Россияда у ҳақда ниманидир эшитганмисизлар?

— Фарфан гапириб берганди.

— Магат даврида антиқа нарсалар жуда кўп бўлган. Бирортасини эслаб қолиш ҳам қийин. Бир куни кийиниш хонасига кирди ва доскага футболчилар номини ёза бошлади. Шу билан бирга телефонда гаплашарди.

Қайсидир вазиятда телефондаги суҳбатини тўхтатиб, биз томонга ўгирилди ва «Асосий таркибни ўзингиз танланг», деб хонадан чиқиб кетди.

— Нойер билан беш йил бирга ўйнагансиз. Машғулотларда унга гол уриб бўлармиди?

— О, бу ҳақиқий челендж эди! Мануэль — қўллари узун бўлган гавдали йигит. Агар қўлини ёйса, бутун дарвозани эгаллайди. Машғулотлар пайтида ҳеч ким унга «Паненка» усулида гол уришни истамасди.

Агар шундай қилсангиз, жаҳли чиқиб, тўпни бошингизга ирғитиб юборарди. Умуман олганда, Нойерни барча ҳурмат қилган.

— 7 йил олдин Нойер «Шальке»дан «Бавария»га ўтганди. Агар сизни ҳам чақиришганида, шундай қилган бўлармидингиз?

— «Шальке»даги бир неча мавсумдан сўнг, бу менинг жамоам эканлигини тушуниб етганман. Шундан ке­йин Германиянинг бошқа клубида ўйнамасликка ваъда берганман. Айтганимни қилдим.

— «Шальке»даги охирги мураббийингиз Доменико Тедеско сизни сардорлик боғичидан маҳрум қилганди. Ўшанда нима бўлганди?

— Айтарли ҳеч нима. Тедеско ўзгаришлар қилишни истади. Чунки охирги мавсумларда ишларимиз унчалик ҳам юришмаётганди. Бу мен учун ҳеч қандай муаммо туғдирмади.

— Натижада «Ювентус»га ўтдингиз. Аммо жароҳатлар туфайли мавсум давомида учта ўйин ўтказдингиз, холос. Ҳозир ўзингизни қандай ҳис қиляпсиз?

— Италиядаги машғулотлар Германиядагидан тубдан фарқ қилади. Жамоага кичик жароҳат билан боргандим. Натижада «Ювентус»нинг оғир юкламаларига тайёр бўла олмадим. Лекин ҳозир барчаси бошқача.

А.ИСРОИЛХОНОВ тайёрлади