Яқинда «Манчестер Юнайтед»­дан «ПСЖ»га ўтган Андер Эррера «Франс Футбол» нашрига интервью берди. Қуйида ана шу суҳбатни ўқишингиз мумкин.

- Сиз 1995 йилнинг 10 май куни «Парк де Прэнс» стадионида бўлганмисиз?

- (Кулади.) Биз учун ажойиб кун бўлган. «Реал Сарагоса» фанатларини назарда тутяпман. Йўқ. Мен стадионда бўлмаганман. Чунки ўша пайт­да эндигина олти ёшда эдим. Ўйин­ни оиламиз дўстининг уйида томоша қилганман. Ота-онам Парижга кетишганди. Отам ўша пайтда «Сарагоса»нинг техник директори эди. Ўша Кубок эгалари кубоги финалидаги ғалаба («Сарагоса» «Арсенал» 2:1 ҳисобида мағлуб этган) клуб тарихидаги энг йирик натижадир. Тўғри, ҳозир жамоа иккинчи дивизионда қийин даврларни ўтказмоқда. Молиявий ҳолати жуда ёмон, лекин ҳали ҳаммаси олдинда...

- «Сарагоса» ҳақида гапирганингизда, ҳамиша «биз» деб гапирасиз...

- Агар ҳақиқий мухлис бўлсангиз, ўзингизни жамоанинг бир қисми деб ҳисоблайсиз. Лекин «Атлетик» (Бильбао)да ҳам, «Манчестер Юнайтед»да ҳам ўзимни яхши ҳис қилганман. Айни пайт «ПСЖ»да эканлигимдан мамнунман. Қаерда ўйнасам ҳам бор кучимни ишга солганман. Яширмайман, менинг энг севимли жамоам - «Реал Сарагоса». Бу қалбимнинг бир бўлаги. Фаолиятимни ўша ерда бошлаганман.

- Ўша Париждаги финал учрашувини эслайсизми?

- Албатта! Нафақат ўйинни, балки ундан кейин бўлган воқеаларни ҳам. Найимнинг 119-дақиқадаги ғалаба тўпи, байрамни. Бу борада клуб музейида катта экспозиция бор. Ҳар йили шу ғалабани нишонлаймиз. Тўғриси, ўйиндан ҳам ғалабани нишонлаш ёрқинроқ бўлган.

- «Сарагоса» раҳбарларидан бирининг фарзанди сифатида клубда «ўзиники» бўлган бўлсангиз керак?

- Якшанба кунлари ғалабадан сўнг нималар бўлишини эслайман. Футболчилар ва клуб ходимлари ўз фарзандларини базага олиб келишарди. Шундай дўстона кайфият эди. Кумирларим бўлган футболчилар билан бирга бўлиш ёқимли эди.

- Ўша вазиятларда ўзингиз ҳам профессионал футболчи бўлишингизни тасаввур қилганмисиз?

- Нафақат ундай пайтларда, балки ҳамиша шу ҳақда ўйлардим. Кўплаб болалар сингари бу менинг орзум эди. Шу нарса рўй бериши учун ҳар нарсага тайёр эдим. Орзуларим чегараси «Сарагоса» сафида биринчи дивизионда ўйнаш бўлган. Ўша пайтларда «Манчестер Юнайтед» ёки «ПСЖ» сафида ўйнашни хаёлимга ҳам келтира олмаганман.

- Отангиз ҳам, отангизнинг бобоси ҳам профессионал футболчи бўлишган. Иқтидорингиз туғмами?

- Ҳаттоки, отамнинг бобосини ҳам эсладингиз. Ҳақиқатан ҳам генларимда нимадир бўлса керак. Албатта, бунинг ҳам таъсири бўлган. Энг муҳими, футбол мен учун нафақат касб, балки севимли ишдир.

- Футбол муҳитига бешикданоқ киришиб кетгансиз...

- «Сарагоса» мағлубиятга учраса, ўртоқларимдан кўра кўпроқ қайғуришимни эслайман. Отамнинг қандай қайғуришини кўрардим. Бошқа тарафдан, жамоа ғалаба қозонганида катта байрам бўларди. Отам баъзида Аргентинага бориб, қайсидир футболчинининг ўйинини кузатарди. Ўшанда имконият бўлса, «Бока Хуниорс» ва «Ривер Плейт» ўйинларини томоша қилган. У қўнғироқ қилиб, стадиондаги муҳит ҳақида гапириб берарди. Ўзимни худди ўша ердагидек ҳис қилардим.

- Футбол, демак, оилавий иш экан-да?

- Тўғрисини айтсам, футбол томоша қилишим ёки ўйнашимни ҳеч ким мажбур қилмаган. Масалан, синглим футбол соҳасида ноль. Ҳаттоки, «Реал» ва «Барселона» иштирокидаги «эл класико» ҳам унга бир пул. Байрамларда ёки туғилган кунимда онам қандай совға исташимни сўрарди. Мен эса ҳамиша футболка, бутса, тўп сўрардим. Баъзида шундай клублар футболкасини сўрардимки, онамнинг жаҳли чиқиб кетарди. Чунки биз тарафларда бундай жамоаларнинг футболкалари умуман сотилмасди.

- Отангиз футболда қандай сабоқ берган?

- 13 ёшлигимда жамоадаги энг кичиги эдим. Ёши катта ва мендан бақувват бўлган йигитлар билан ўйнашга қийналардим. Шунда отам «Муваффақият қозониш учун бақувват ва бўйдор бўлиш шарт эмас, ақлли бўлсанг кифоя», деганди. Натижада уларни алдаб ўтиш учун қандайдир айёрлик қилишимга тўғри келарди. Яъни, мияни ишлатишим талаб этиларди. Жисмоний камқувватлигим қайсидир маънода қўл келган. Натижада жамоанинг энг яхши ўйинчиси бўлганман. Отамнинг гаплари ҳамон ёдимда.

- Сиз баск миллатига мансубсиз ва Бильбаода туғилгансиз. Маҳаллий «Атлетик» сафида ўйнаш сиз учун қандай аҳамият касб этади?

- Сўз билан таърифлаб бўлмайди. У ердаги муҳит ажойиб эди. Жамоада барча бир-бири билан дўст. Ўзингизни худди мактабдаги синфдошлар орасидагидек ҳис қиласиз. Оддий бир мисол: жамоага янги ўтгандим, биринчи машғулотимдан сўнг кимдир «Бирга овқатланамиз. Ким қарши?» деди. Фақатгина уч ёки тўрт киши қўл кўтарди. Деярли ҳамма жамоада гуруҳлар бор. Футболчилар келиб чиқишларига ёки ёшларига қараб бўлиниб олишади. Лекин фақат Бильбаода эмас.

- Балки ҳамма баск бўлгани учундир?

- Басклар ёки наваррлар. Лекин бу одамларнинг келиб чиқиши бир. Шу боис ҳам «Атлетик»нинг ўзига хос жиҳатлари бор. Клубнинг ўз фалсафаси, баскларга хос ДНКси бор. Шу ўринда айтиш жоиз, клуб ҳеч қачон олий дивизионни тарк этмаган. Испанияда бундай натижага фақат «Атлетик», «Барселона» ва «Реал» эришган. Ваҳоланки, провинция аҳолиси атиги 3 миллионни ташкил қилади.

- Бильбаода ҳақиқий профессионалга айланганмисиз?

- Худди шундай. Сарагосада ёш йигит эдим. Жамоа лигада қолиш учун курашарди. Алабтта, орзумдаги жамоа сафида ўйнаётганимдан бахт­ли эдим. Лекин «Сарагоса»да бевақт пайдо бўлганман. Муаммолар тоғдек эди. У ердан кетиб тўғри қарор қабул қилганман, деб ҳисоблаймн. Ўсиш учун шундай қилишим керак эди.

- Манчестерда сизни Пол Скоулзга тенглаштиришган.

- Скоулз машҳур клуб афсонаси. Мен эса шунчаки Андер Эррераман.

- Болалигингизда кумирларингиз бўлганми?

- Биринчидан, «Сарагоса»нинг барча футболчилари. Яна кимлар... ярим ҳимоячилар - Скоулз, Хави, Хаби Алонсо, Рикельме, Аймар... Аммо ҳеч қачон ҳеч кимдан кўчирма олмаганман.

- Нима учун «ПСЖ» таклифини қабул қилдингиз?

- Чунки менга бу лойиҳа, клуб ва унинг эстетикаси ёқди. «МЮ»дан сўнг Англиянинг бошқа клубида ўйнай олмаслигимни ҳис қилдим.

- Тухель билан нима ҳақда гаплашдингиз?

- Ҳаммаси ҳақида. Бу инсон мени Бильбаода ўйнаб юрган пайтимда ҳам кузатган.

- Ўзингизнинг айтишингизча, майдонда аниқ жойингиз йўқ экан. Балки шунинг учун ҳам терма жамоада атиги иккита ўйин ўтказгандирсиз?..

- Гап шундаки, терма жамоада охирги ўн йилда жаҳоннинг энг яхши ярим ҳимоячилари ўйнашган: Хави, Иньеста, Бускетс, Хаби Алонсо... Улар билан рақобат қилиш қийин. Ҳатто чақиришган тақдирда ҳам ўйнаб кетиш имконияти паст бўлган. Лекин ҳамон курашга тайёрман.