Хорватия ва Босния чегарасининг маълум қисми шундоқ стадион майдонини кесиб ўтган. Наҳотки? Қанақасига? Гап шундаки, стадион икки мамлакат ҳудудида қад ростлаган. Шунинг учун ҳам бу ерда ўйнайдиган футболчилар шахсни тасдиқловчи паспортни ўзлари билан олиб юришга мажбурлар. Хуллас, Костайницанинг «Партизан» клуби ва унинг аренаси ноодатий тарихга эга.

Костайница шаҳарчаси Хорватия чегарасига туташ Уна дарёси соҳилида жойлашган. Босния таркибига кирувчи ушбу мўъжазгина ҳудуднинг шундоқ рўпарасида қўшни давлатга қарашли Хрватска-Костайница шаҳри бор. «Партизан» клубига тегишли стадион эса икки мамлакат ўртасида савлат тўкиб туради. Аниқроғи, боснияликлар ихтиёридаги арена майдонининг учдан бир қисми Хорватия ҳудудига чўзилган. Стадионнинг ноёблиги ҳам шунда. «Партизан»га келсак, бу клуб 1954 йили Босниянинг Приедора шаҳрида рўйхатга олинган ва аввалига маҳаллий футбол ассоциацияси таркибига кирган. Бироқ жамоа 1965 йили Хорватия ҳудудий лигасига ўтказилган. Бунга унинг ушбу лига иштирокчилари манзилига яқин жойда ўйнаши сабаб бўлганди. Қисқаси, «Партизан» транспорт харажатидан иқтисод қилишни ўйлаб, Хорватия лигасига қўшилган экан. Жамоа Боснияда фуқаролар уруши барҳам топгач, мавсум-1995|1996дан эътиборан яна ўз мамлакати ҳудудий лигасига қайтди. Оддий айтганда, икки давлатни ажратиб турувчи сарҳадни ўз ичига олган стадионнинг янги тарихи собиқ Югославия бўлиниб кетганидан кейин бошланди. Бир қарашда, ҳеч қандай ажабланарли жиҳат ёки муаммо йўқдек. Аммо бу ажиб аренада ўйнайдиган жамоалар ва футболчилар баъзи қийинчиликларга юз тутишади, барибир.

Биринчи факт. Захира ўриндиқлари тўлалигича стадионнинг Хорватия ҳудудидаги қисмига қўйилган.

Иккинчи факт. Футболчилар 90 дақиқа давомида 100 марталаб Босниядан Хорватия томонга ўтишади ва орқага қайтишади.

Учинчи факт. Ҳар бир ўйинчи ўз паспортини ёнида олиб юриши керак. Чунки чегарадан ўтишда сўралиши ҳеч гап эмас. Дейлик, тўп стадионга туташ ўрмон ичига кириб кетган тақдирда ҳарбийлар футболчидан паспорт талаб қилишлари ҳеч гап эмас. «Агар тўп стадионнинг шимолий қисмига учса, уни қайтариш учун чегарадан ўтишга тўғри келади. Шундай экан, футболчи ҳар эҳтимолга қарши паспортини олиб боргани маъқул. Тўғри, Хорватия полицияси ҳозирча бирор марта ҳужжатларни тақдим этишни қатъий талаб қилгани йўқ. Лекин чегарадан узоқроққа боришга тўғри келса, паспорт сўралиши мумкин», — дейди клуб президенти Зоран Аврамович.

Тўртинчи факт. Йўқ, футболчилар ҳам, ҳакамлар ҳам ўйин вақтида паспорт кўтариб юришмайди. «Бундай қилишга ҳожат йўқ, — изоҳ беради Аврамович. — Ахир авваллари Загреб ҳудудий лигасида ўйнаганмиз, энди Босниядамиз. Муҳими, хорватлар билан ҳамон яхши алоқадамиз. Мисол учун, жамоамиз таркибида хорват йигитлари кўп. Қолаверса, қўшни мамлакатдан ўйинимизни кўриш учун мухлислар ҳам келишади».